Om jachthaven Willemdok in het centrum van Antwerpen te bereiken, moeten we de Royerssluis door. Hier geldt de verplichting van het hebben van een zogeheten financieel dienstnummer (FD). Omdat we in 2007 al de ambitie hebben naar Antwerpen te gaan, is het FDnummer toen aangevraagd en ontvangen. Ik roep de sluis op en geef ons FDnummer.

De naam die de sasser vervolgens noemt is zeker niet Markiezin. Het nummer klopt niet. Of we met de scheepspapieren en paspoort even op het kantoor willen komen? Maar natuurlijk. We varen de sluis in met de bedoeling bij een trapje af te meren. Met enige verbijstering kijk ik naar de sluismuur. Blind vlak. Geen bolder te bekennen en slechts een trap vlak na de sluisdeur. Hoe moeten we hier aanleggen? Laat staan op de kade klimmen? Gelukkig komt er hulp in de vorm van een beambte met een grote haak. Hij pakt voor en achter een lijn aan en legt die om de enorme bolder op de kade, een metertje of drie boven ons. Gewapend met de kopieën van onze scheepspapieren gaat de man naar het sluiskantoor. Het FDnummer blijkt een typefout te bevatten. We krijgen een officiële uitdraai van het goede nummer en dat zit nu tussen onze papieren.

Met een sprintje door naar de twee bruggen die ons nog scheiden van Willemdok. De brugwachter matst ons zodat we geen twee uur hoeven te wachten om de haven in te komen. We zijn hem zeer dankbaar, want aanleggen in het Kattendijkdok is niet echt plezierig. In de jachthaven vooral veel (grote) motorboten. De havenmeester is nog net niet naar huis en geeft ons een plek langszij zo'n jacht. We liggen! Tijd voor de kerstversieringen.

Henk hijst twee rode lichtslangen de mast in en zet het toplicht aan. Zo lijkt het een grote kerstboom. De grootste in de directe omgeving. Nog gekleurde lichtslangen langs de dektent en de Markiezin is onmogelijk over het hoofd te zien. Binnen komen ons kerstboompje met ballen en figuurtjes weer tevoorschijn. Muziekje erbij en het feest kan beginnen.

De dagen in Antwerpen vliegen voorbij. We maken het wervelende slot mee van 'Music for Life', de Belgische versie van Serious Request met het glazenhuis. Voor wie dit niet kent:

Al enige jaren is er in de week voor kerst een actie van radio 3FM. Drie Dj's gaan 24 uur per dag, 6 dagen lang presenteren vanuit een glazenhuis op een plein ergens in een stad. Ze mogen in die tijd niet eten. Alle gedraaide muziek is op verzoek en daar wordt voor gedoneerd. De opbrengst gaat naar het Rode Kruis die er een project mee financiert. Verscheidene landen hebben dit initiatief overgenomen. Zo ook België en daar stond het glazenhuis deze keer op de Groenplaats in Antwerpen.

We struinen door de binnenstad, langs de Schelde en door de dokken. Er is een soort van kerstmarkt verspreid over drie plekken. Het haalt het niet bij de Duitse kerstmarkten, maar het is een aardige poging. Een schaatsbaan zorgt voor de nostalgie.

Ook in België is overlast door sneeuw en ijs. Net als in Nederland is er amper strooizout, staan er ellenlange files op de wegen, en rijdt het openbaar vervoer met horten en stoten. We voelen ons helemaal thuis. Antwerpen is en blijft een heerlijke stad met een prachtige kerktoren, die van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal. In de kathedraal een tentoonstelling van (religieuze) schilderijen van onder andere Rubens. Een heel bijzondere tentoonstelling die, naar we hopen, permanent wordt. Het past in de kerk. Oorspronkelijk hingen al de schilderingen, veelal drieluiken, hier in opdracht van verschillende gilden en ambachtslieden. Het vormden mini altaren. Dat hebben ze nu treffend weten na te bootsen. Prachtig!

Een absolute DON'T in Antwerpen is koffie drinken bij Bar du Port! Dit etablissement is op een van de hoeken rond het Willemdok en serveert de duurste koffie van Antwerpen. Het is maar even dat u het weet.

Na de kerstdagen gelden de regels van het weer weer. Zodra het kan, vangt de terugtocht aan. Eerste stop: Wemeldinge.

Panorama van de Kattendijksluis die wordt gerenoveerd: