Fantastisch. Geweldig. Enerverend. Chaotisch. Zonnig. Bewolkt. Heet. Nat. Gekrioel. Irritaties. Botsinkjes. Gelach. Gezang. Muziek. Vrolijkheid. Feest. Indrukwekkend. Vermoeiend. Uitputtend. Vakmanschap. Respect. Ruzie. Boten. Schepen. Masten. Mensen. Vlaggen. Genieten. Gekkigheden. Charters. Intens. Geschreeuw. Fenders. Versieringen. Bloemen. Stoom. Getoeter. Geduld. Vrienden. Prachtig uitzicht. Stropdasloze nette pakken. Botsveerponten. Fireworks. Sterke arm. Touwen, touwen en nog eens touwen (Lijnen, lijnen en nog eens lijnen).....

Allemaal termen die opkomen als ik aan Sail Amsterdam 2005 terugdenk. En dan ben ik er vast nog een heleboel vergeten. Ze zijn al dan niet van toepassing op onze eigen Mq van Carabas. Zeker is dat we erg hebben genoten! Geen aanslag geweest, al is het wel een aanslag op ons uithoudingsvermogen. Allemaggies wat een hoeveelheid boten, bootjes en schepen op een relatief klein oppervlakte water. En toch zijn er maar weinig wanklanken gevallen.

Wijzelf zijn slechts één keer echt pissig geweest op de een of andere commerciële onverlaat die de rem op z'n schip niet kan vinden en heftig doordrukt. Zelfs zijn gasten stonden met biertje in de hand heftig te gebaren dat wij op moeten schieten en voor hen uit de buurt moeten gaan. Vette pech!

De veerponten dwingen op sommige dagen echt respect af. Geen doorkomen aan. En toch geen brokken maken! De politieboten hebben zo nu en dan veel werk gehad aan het openbreken van een vaarweg voor de IJ-veren.

Het marifoonverkeer is entertainment opzich. Naarmate de Saildagen verstrijken, wordt de toon geirriteerder. Chartercollega's worden teruggefloten. 'Kom op jongens! Laten we ophouden met dit kinderachtige gedoe!' 'Hmmm op SAIL maak je geen vrienden.' Ik heb geheimhoudingsplicht, maar er zijn werkelijk momenten dat ik volledig in een deuk lig over zoveel gehakketak, gezeur en gezeik. Ons voordeel: we weten zo precies voor welk charterzeilschip, partyschip, rondvaartboot we moeten uitkijken.

Eén vraag wil ik de lezer niet onthouden. Op vrijdag komt de Sedov, het grootste nog varende zeilschip wat oorspronkelijk voor de vrachtvaart is gebouwd, aan in Amsterdam. Wij hebben dit bijzondere (doch zeer roestige) tallship 'opgehaald' uit IJmuiden. Vanaf dat moment wordt er geregeld via de marifoon gecommuniceerd over het hoe, wat en waar met de Sedov. En toch is er ergens een schipper (met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid een vrachtvaarder) die de geniale vraag stelt 'kan iemand mij vertellen waar die Sedov naartoe mot?'

Nah... er zijn tenslotte ook vrachtschippers geweest die niet wisten dat er een snelheidsbeperking is ingesteld vanaf net vóór tot net ná het Sailgebeuren. Beweerden ze! Kennelijk hebben ze ook geen ogen in hun hoofd, want het extreme aantal schepen, scheepjes, boten, bootjes nodigde ook echt uit om hard te varen!

Op de wal is het ongetwijfeld ook een groot feest geweest. Maar de wachttijden kunnen niet anders als héél lang te boek zijn gegaan. Vanaf het water gezien kon je absoluut over de hoofden heen lopen! En vanaf de wal gezien kon je waarschijnlijk over het water lopen.

De rust keert nu terug. De tallships zijn vertrokken naar weer een andere Sail in een ander deel van de wereld. Over vijf jaar keren ze terug. Of wij daar bij zijn..........