Zo'n zeeziekte hakt er even flink in. Ik voel me de dag erna een vaatdoek. Nauwelijks kracht in armen en benen. Ontbijten kost me moeite (en dat komt echt heel zelden voor). Ik hou me nog een tijdje rustig. Net als de zee . Het weer is van een andere orde. Niet veel wind, kalme zee. Aan dek blijven is nu niet moeilijk. Zonnetje schijnt en 6 lagen kleding is nu wel genoeg. Zie ik toch Scheveningen nog vanaf het water.

Langzaam krijg ik wat kracht en spirit terug. Tegen de tijd dat de wind wat aantrekt, we bijna in IJmuiden zijn en besluiten het manoeuvreren op de motor te gaan oefenen ben ik voldoende bijgekomen om deel te nemen aan het geheel. Het regent intussen. Volgens velen is dat altijd als je gaat aanleggen of een sluis moet nemen. Ik heb niet de indruk dat we ons er nu druk over maken. Beetje prutsen in de jachthaven met aanleggen op voorspring/achterspring en weer wegvaren op een van beide. Het lijnenwerk is voor mij nu vertrouwd werk. Dat verschilt niet veel met ons eigen bootje (al hebben we daar een uitermate handige middenbolder). Ik ga zelfs de uitdaging aan om weg te varen en de sluis te nemen. Het is zo simpel als er iemand naast je staat die voorzegt!

Stukje tuffen op het Noordzeekanaal, opruimen, schoonmaken, aanleggen, dag zeggen, ontschepen en het weekend zit er weer op.

En wat vind ik nu van zeilen? Dat ik dat eerst eens echt moet gaan leren. En dan zo snel mogelijk het ruime sop kiezen. Zo'n lesboot met 7 mens aan boord is krap en afzien. Dat zou ik geen weken willen. Ben ik heel eerlijk in. Maar lekker met z'n tweetjes en af en toe wat opstappers…….kan mij niet snel genoeg beginnen!

Nog een paar leuke fotootjes van het enerverende weekend (allemaal van zaterdag):

Met dank aan Kors Meijer voor het ter beschikking stellen van de foto's.

En heb je na mijn verhaal zin om ook eens te gaan ervaren wat het is om zeeziek te zijn? Ik kan je de zeezeilschool het Wijde Water van harte aanbevelen. Alle info op www.hetwijdewater.nl