Een ervaring rijker en een illusie armer?

Een ervaring ben ik zeker rijker! Gelukkig geen illusie armer. Ik ben nog steeds helemaal overtuigd dat het een goede keuze is om te gaan vertrekken en het wijde water te gaan verkennen! En dat ondanks dit:

Vrijdag beloofde de weerman een bijzonder mooi rustig lente weekend. De kans was groot op dobberen op een kalm zeetje. Maar we klagen niet voor niets dat de weermannen en vrouwen het eeuwig mis hebben. Er was geen zon en wel wind! Daar waren wij, zeilers, natuurlijk erg blij mee  . Ik, zeilster in spé, het eerste half uur op de Noordzee ongeveer. En daarna ging in etappes het licht uit. Ik had bijzonder weinig geslapen doordat ik toch wel heel erg gestresst was en hield me nog een kort poosje voor dat het allemaal wel mee zou vallen met zeeziek worden. Niet aan denken! Tja, klinkt leuk, maar het was al te laat. Even over de reling de visjes voeren (zo jammer van die heerlijke gebakken eieren van Jacques)! Eerste keer luchtte erg op. Mooi, nu gaat het goed komen. Die illusie ben ik wél kwijt. Terwijl er geregeld leuke twee- drie- viermasters te zien zijn, we Zandvoort, Kijkduin, Noordwijk en joost mag weten wat nog meer passeren op weg naar Scheveningen, ben ik ziek. Echt heel erg zeeziek. Staren naar de horizon, proberen wat crackers te eten, het helpt geen zier. Ik heb het nog nooit zo vreselijk koud gehad! Het lijkt of de kou volledig vanuit mijn botten komt. En dat terwijl ik toch ongeveer 6 lagen kleding aan heb en zelfs een zeilbroek over een spijkerbroek. Ben alleen de echte warme sokken vergeten. Heeft het vast daar aan gelegen. Klappertanden, rillen over mijn hele lichaam, versteende voeten, het schijnt er allemaal bij te horen. Uiteindelijk ga ik plat op de bank binnen (puts bij de hand!) met slaapzak over me heen verder met bibberen en ziek zijn. Naar horen zeggen heb ik geslapen. Toch heb ik ook veel meegekregen van wat er om me heen gebeurde. Marifoongesprekken, tomatensoep die wordt gemaakt (dat ze daar zin in hebben! moet er niet aan denken!), zeilmanoeuvres die voor Scheveningen worden geoefend, bungy-jumpen, alles komt toch binnen. Maar enige reactie geven kan ik absoluut niet. Totaal in mezelf gekeerd. En dan komt de mededeling dat we naar binnen gaan. Met andere woorden, we gaan de haven van Scheveningen opzoeken. Kors heeft eerder al gezegd dat zodra we tussen de pieren van Scheveningen zijn alle zeezieken (ik ben gelukkig niet de enige) in korte tijd voldoende herstellen om weer aan dek te komen en aanspreekbaar te zijn. Tot mijn verbijstering is dat waar. Bizar genoeg ga ik heel kort na bereiken van de binnenkant van de pieren overeind zitten (en heb zelfs de notie om te bedenken dat ik de boel kan jennen door te blijven liggen ). Kom een klein beetje bij en nog voor we de jachthaven bereiken ben ik aan dek! Echt lekker voel ik me niet na deze aanslag op mijn lijf, maar ik ben uiteindelijk wel in staat enige hand en span diensten te verrichten.

Na het zeilen is het goed bier drinken (voor sommige onder ons) en kaas eten (daar kan ik aan meedoen) Beetje zoute noten en ik ga me weer wat mens voelen. Koken, eten, wandelen, lesje knopen, moduletje zeilen trimmen (dat gaat wat langs me heen, want de basis beheers ik al niet eens) en dan ben ik weer zo aan het kleumen dat ik mijn kooi opzoek. Val als een blok in slaap met nog geen idee hoe de volgende dag zal worden………….