Zaterdag 15 november van dit jaar vieren wij onze koperen bruiloft. Zoiets moet je vooral samen doen. Daarom schepen we vrijdagmiddag in op de 'Princess of Norway'. Een ferrycruiser van de DFDS, varend van IJmuiden naar Newcastle. Het is donker bij vertrek. Geeft een geheel andere indruk van het havengebied van IJmuiden vanaf zo'n grote boot. We hebben veel zin in dit tochtje.

Onze 'commodore de luxe' hut is luxe! Zo voel je je een prinses. Champagne in de mini-bar, fruitschaaltje op tafel, roosjes in een vaasje erbij. Een gerant die meteen komt vragen wat we als ontbijt 's morgens op de kamer geserveerd willen hebben. Wat wil een mens nog meer?

Eenmaal op zee is het donkerder dan donker. Geen maan en wel wolken. Het waait wat. Volgens de gegevens op het radarbeeld met extra's, wat her en der door de boot wordt getoond, is het gemiddeld tussen de 5 en 7 Bft. Het golft wel, maar niet zoals met de Markiezin. Voor alle zekerheid pilletje geslikt. Geen zeeziekte alsjeblieft!

We verkennen de Princess van boven tot halverwege. De dekken met auto's zijn niet interessant. De verschillende restaurants, nachtclub, casino en winkeltjes natuurlijk wel. Bij boeking gereserveerd voor een maaltijd in het Blue Riband restaurant. Het is niet druk aan boord en hier ook niet. Wat maakt het uit. We genieten wel van elkaars gezelschap. Een cocktail in de wél drukke nachtclub sluit de dag af. Een optreden van band, dansers en gochelaars is niet erg spectaculair. Daar hoef je niet voor te gaan.

Na een heerlijke nacht comfortable slapen wordt het ontbijt geserveerd. Het wordt langzaam licht buiten en dat is te volgen op de tv! Er is op de voorpunt van het schip een camera aangebracht en deze beelden worden uitgezonden op tv. Zo hoef je niet voor de patrijspoortjes te gaan hangen. Na een frisse douche het frisse dek op om het opvaren van de rivier de Tyne mee te maken. Er vaart een zeilbootje de zee op. Die hebben lef!

Newcastle ligt een stukje stroomopwaarts aan de Tyne. De ferry terminal ligt in industrie gebied. Ook de jachthaven zien we daar. Weten we die ook te vinden. Met gele dubbeldekkers worden we vervoerd naar het centraal station van Newcastle. Onze trouwdag dubbeldekker was rood. Grappig om twaalf en een half jaar later op ongeveer hetzelfde moment weer in een dubbeldekker te zitten op de bank boven vooraan. Iets andere omgeving en geen gasten om ons heen. Het is een ritje van een klein half uur. Dan staan we voor het station en hoeven slechts een paar minuten te lopen naar ons hotelletje. Dit is niks bijzonders, maar dat hoeft ook niet.

We slenteren de rest van de dag door de stad. Newcastle is groter dan we verwachten. Veel oude, mooie panden. Veel bruggen over de rivier. De milleniumbrug schijnt beroemd, maar vind ik niet mooi. Het is zaterdag en zeer druk overal. We stuiten ergens op een mega rij. Het blijkt de rij te zijn voor de etalages van Fenwick. Dat is een groot en exclusief warenhuis. Elk jaar in de kerstperiode hebben zij bijzondere etalages. Deze keer scènes uit Oliver Twist. Fraai gedaan, maar wel wat sombere uitstraling. Het is ook geen vrolijk verhaal. De muziek van de musical uitvoering klinkt uit de boxen. Het geheel heeft wel wat. Wij zien de etalages pas op zondag. In de enorme rij van zaterdag hebben wij geen trek.

De rest van de kerstsfeer is hier niets vergeleken met Duitsland. Volgens de folders is Newcastle vanaf half november in kerstsferen. Je stelt je er wat van voor. Het bestaat vooral uit wat guirlandes boven de straten en hier en daar wat verlichting en slingers in etalages. Óf het moet nog komen óf ze kunnen er niet zo heel veel van. Ons maakt het niet uit. We vermaken ons prima. De zaterdag sluiten we af met een overheerlijke maaltijd bij een India's restaurant. Dat kunnen ze echt beter dan hier!

Zondag slenteren we verder tot de bus ons terugbrengt naar de terminal. Instappen is verlaat. Henk maakt van de gelegenheid gebruik om de jachthaven te verkennen. Mijn voeten en knieën doen te zeer om nog een stap te verzetten.

De 'King of Scandinavia' brengt ons retour IJmuiden. Deze 'commodore de luxe' hut is iets minder dan we verwachten. Bedden een eind uit elkaar. Een slimme reiziger lost dat op door de matrassen op de grond te leggen. Op dit schip is de commodore class geheel afgescheiden van de overige classen. Er is hier een echte lounge met fantastisch uitzicht recht vooruit. Een dek hoger zit de brug. We willen héél graag op de brug kijken, maar dat lukt niet. Vanuit de lounge krijg je toch een aardige indruk hoe de kleine zeilscheepjes worden gezien vanaf de brug. Dat is behoorlijk klein!

De zee is onrustiger. Het schip rolt nogal door de wind die bijna van achteren komt. Het is even wennen en ik ben blij dat ik weer een pilletje tegen zeeziekte heb geslikt. Zo blijft het leuk en hebben we een prettige overtocht. Na een lekker weekend echt helemaal eruit te zijn geweest komen we voldaan thuis. De volgende keer Newcastle is op eigen kiel. Geeft weer een ander verhaal.