Het is prachtig weer om het Kattegat over te steken. Mooi bezeild. We gaan té hard. In het donker aankomen in Hals is niet de bedoeling. Dan maar de snelheid uit het schip halen. Lig je wel wat oncomfortabeler op de golven. De scopodermpleister helpt echter heel goed. Geen zeeziekte deze keer.

In de ochtend arriveren we bij Hals. Het is goed dat we gezorgd hebben later te zijn. De haven is nog vol terwijl er al vele boten vertrokken zijn. Het is een chaos haven waar we uiteindelijk aanleggen tegen de achterkant van een steiger. Is eigenlijk niet de bedoeling, maar met de lengte van onze boot hebben we geen keus. De havenmeester klaagt niet. Hij rekent gewoon af.

Van Hals gaan we door het Limfjord richting westen. Het weer is druilerig en veel tegenwind. Zeilen is er niet bij. De vaargeul is niet zo breed. Op sommige stukken zelfs erg smal. Kruisen is niet te doen. Het is heel vreemd om over een enorme plas water te varen en niet buiten de betonning te kunnen komen. Het is vaak maar hooguit een halve meter (of minder) water wat er staat. Maar je ziet wél heel veel water om je heen! We vinden de omgeving weinig inspirerend. Niets vergeleken met de scheren. Eerste tussenstop is in Nibe. Daar hebben ze de opmerkelijkste landvastringen die we ooit gezien hebben. Aan de zijkant van de steiger bevestigd. We nemen de hoge kant, want anders slaat de boot tegen de ringen. Levert beschadegingen op die je niet wilt. Hier heeft weer eens iemand totaal niet over nagedacht!

Nibe is verder niet erg bijzonder. We schuilen enige tijd in een folklorico tipico café en maken gebruik van het internet in de bibliotheek. Dat is goed geregeld in Denemarken. Gratis internet in elke bieb.

We varen verder westwaarts naar Nykøbing, de hoofdstad van het eiland Mors. Onderweg worden we gegroet door een kustvaarder, Aguila, welke uit Urk blijkt te komen. Ik schrik me lam van de toeter. Vraag me in eerste instantie af wat ik fout doe. Niets! Het is een groet van een medenederlander.

Het laatste gedeelte kunnen we weer zeilen. Het water is hier overal wat dieper. Dit stuk van het Limfjord lijkt mooier. In Nykøbing wachten we een gunstig window af om de oversteek naar Nederland te maken. Dat komt na 2 dagen. Vroeg opstaan en vroeg losgooien. Het is nog een mijl of 30 naar Thyborøn aan de westkant van het fjord. Diesel tanken blijkt daar niet meer mogelijk nu rode diesel door de EU overal verboden is. Wat zijn we toch blij met Europa….

De eerste 10 uren op zee kunnen we heerlijk zeilen. Dan is de wind op. Echt op. Een spiegelgladde Duitse bocht. Niet helemaal wat we voor ogen hebben. We motoren verder. We hebben een deadline helaas. Het wacht draaien van 3 uur op en 3 uur af gaat perfect. Het zijn saaie wachten. Een klein vogeltje strijkt neer als verstekeling. De volgende morgen is het aan uitputting overleden. Met een "één, twee, drie in Godsnaam" overboord.

Na 24 uur trekt de wind aan. En dan meteen ook maar tot krachtig. Zo ook de golven. Bij het oversteken van de watersnelwegen (TSS Traffic Seperation Scheme) is het alle hens aan dek. Niet dat het erg druk is, maar we houden het veilig.

De diesel raakt nogal op en we besluiten te gaan tanken bij Terschelling. Daar een paar uur wachten op het tij en over het Wad naar Kornwerderzand. Op de Boontjes worden we getrakteerd op een mega regenbui. Deze eindigt in een waanzinnig bijzonder, bijna mytisch schouwspel. De ondergaande zon kleurt de wolkenhemel oranje in heel veel verschillende schakeringen. Om af te sluiten met een volle en brede regenboog. Allemachtig prachtig!

Het IJsselmeer in het donker is een uitdaging met onverlichte tonnen. Vooral het uitvaren bij het naviduct van Enkhuizen is een ware zoektocht met de schijnwerper. En dan krijgen we nog motorpech ook! Toch aan het remmingswerk al is dit door de sluiswachters eerder verboden. Nood breekt wet. Na het vervangen van een filter en een paar uur slaap het laatste deel van de route afgelegd. Na ruim 6 weken meren we weer af in Nauerna.