Vrijdag voor kerst, we willen het liefst meteen losgooien en vertrekken. Helaas zullen we eerst nog flink moeten sjouwen. De Markiezin is helemaal wit en het water op de steigers is ofwel afgesloten ofwel bevroren. We hebben wel water nodig en daarom gaan we met jerrycans aan de slag om een kleine 300 liter in één van onze watertanks te gooien.

De volgende dag is de lucht strak blauw en is de mist verworden tot een beetje neveligheid. De Markiezin is nog witter geworden. De trossen los gooien is een moeilijkere klus dan in de zomer. Alles zit vastgeklemd op/onder andere trossen. Het lukt en we varen genietend van de prachtige omgeving het kanaal op. Valhelmen nodig om de stukken sneeuw en ijs uit het want op te vangen! Het dooit allemaal vlug. Een dieselstop vlakbij de oranjesluizen zorgt ervoor dat we weer zonder blikken op de dieselmeters te werpen de verwarming kunnen draaien. Laat maar komen de kou!

Wanneer de sluisdeuren opendraaien zien we wat ijs liggen in de sluis. Naïef denken we dat de sluis wel weinig zal draaien en daarom bevriest het water in de sluis. En dan gaan de deuren naar het buiten IJ open…… Oeps, dat is veel ijs! Gelukkig wel heel dun. Heel langzaam varen we erdoor. We voelen ons op Nova Zembla. Het krakende ijs en de schotsjes die klotsen tegen de boot zijn niet erg geruststellend. We zijn blij dat we open water bereiken, al levert het ijs wel mooie plaatjes op.

Eerst doel is Enkhuizen. Er staat weinig wind en we zijn niet zo heel vroeg dus we kiezen ervoor om te motoren. In de sluis ontmoeten we de Temptation (in de zomer havengenoot en tevens toerzeiler). Zij zijn ook onderweg naar Terschelling en gaan nu door naar Makkum. Wij duiken de Compagnieshaven in. Wonderlijk leeg daar! We kunnen zo aan een kopsteiger afmeren. Heerlijk is dat!

Door naar Kornwerderzand. Prachtige dag met prachtige wind. Kalm zeilend over het IJsselmeer. We worden een paar keer ingehaald door collega-zeilers op weg naar Terschelling. Een platbodem vaart met een kerstboom in het want (ze zeilen niet!). Bij de Lorentzsluis overnachten we aan de jachtensteiger. We krijgen een buurman die in de geul naar Makkum op dik ijs stuitte. Wij blij dat we daar niet heen gegaan zijn!

Tocht over het wad. Het is een grijze dag en behoorlijk nevelig. We kunnen zeilend oversteken. Houden de overige boten best aardig bij. Ik vind het sturen hier erg leuk en sta dan ook het grootste deel van de tocht aan het roer. Is wel erg koud! We bereiken Terschelling aan het begin van de middag. Ik ben dan ongemerkt aardig moe geworden. Gevolg is dat ik voor het eerst in 5 jaar varen een fender overboord laat glijden. Sjips! Ik doe een poging om hem op te vissen, maar de pikhaak is veel te klein en de stroom neemt het ding mee. Zin om MOB oefening (Man Over Boord) te houden hebben we niet (moe en koud). Gauw door naar de jachthaven. Er staat intussen wat meer wind. Dat is een handicap als je de Markiezin door de wind wilt krijgen. De boegschroef trekt het niet en we komen met de spiegel tegen de wind in op een krap plaatsje aan de langssteiger. Met hulp van wat eerder onze buurman in de Lorentzsluizen was. Dektent erop en je merkt niets meer van de wind.

Tijd om de kerstversiering uit de doos te halen. Veel boten voeren lichtslangen of ledlampjes langs de verstaging. Wij hebben niet veel lampjes maar zijn wél de enige met blauwe! Binnen een kerstboompje met wat ballen en slingers her en der. De sfeer is er.

We brengen een paar gezellige dagen op Terschelling door. Deel van de Temptation bemanning komt een borrel drinken. Zo maken we kennis met Olaf Oosterman van 'Leef je droom' (daar kom ik nog een keer op terug). We vinden onze verloren fender terug aan de railing van de AEGIR uit Harlingen en laten een flesje wijn VOORSPOED achter voor de vinder die niet aan boord is. We maken een wandeling. We fietsen tot er een lekke band is en keren met de bus terug (handig die vouwfietsen!). We zien vele vogels en één dode zeehond. Het weer is overwegend prachtig. In het donker is het feestelijk met alle verlichte schepen. Ons thuis bereidde en diepgevroren kerstdiner smaakt voortreffelijk en de kazen van l'Amuse zijn schijnbaar onuitputtelijk. Kortom, we vermaken ons uitstekend!

De dag na kerst willen we weer terug gaan varen. De weersvoorspelling is niet zo gunstig. Er wordt harde wind voorspeld (Bft 7). Was dat eerst nog voor boven de eilanden, op de ochtend van vertrekken geldt de waarschuwing ook voor Harlingen. Wat is wijsheid? Omdat er geen boot in beweging komt gaan we beetje twijfelen. Maar dan blijkt dat er toch boten gaan, alleen zijn ze niet zo vlot als wij. Ook de Temptation gaat vertrekken en wil naar Enkhuizen. Wij willen naar Makkum. Het is grijs en somber maar meer zicht dan op de heen weg. Het is ook koud! De harde wind valt mee. We motoren op de stukken met wind tegen. In de vrij smalle vaargeulen kiezen wij er niet voor om te gaan kruisen. Dat is nogal zwaar werk met de Markiezin. Op alle delen dat we kunnen zeilen doen we dat ook. Gereefd en met kotterfok, maar als de Temptation ons teveel eruit loopt gaat toch even een stuk genua erbij. Wat uiteraard gelach van Olaf, die op dat moment de roerganger is, uitlokt. Uiteindelijk zijn wij iets eerder bij de Lorentzsluizen omdat we het laatste stuk in de Boontjes de wind weer tegen hebben en dus motoren.

In de sluis gaat het even niet helemaal zoals we willen. Het afmeren aan stuurboord lukt niet omdat de punt weer niet door de wind te trekken is. Gauw losgooien en alsnog naar bakboord (lagerwal). Alles ligt daar klaar. Helaas net te laat en we liggen al dwars in de sluis. Oeps! En dat uitgerekend met bekenden erbij. Toch even flink balen! Dit kan iedereen overkomen en we hoeven ons helemaal niet te schamen. In de jaren dat we nu samen varen is dit de eerste maal.

We komen zonder verdere strubbelingen aan in Makkum. De Temptation heeft besloten ook daar te overnachten. Zo kunnen we nog even gezellig met z'n allen aan de erwtensoep en gluhwein. 's Avonds krijgen wij nog vrienden uit Ljouwert op bezoek. Altijd gezellig.

Onze volgende etappe is naar Enkhuizen. We zijn de laatste die vertrekken. Na een latertje hebben wij geen haast. De wind is uit de verkeerde hoek en we zullen moeten kruisen. Met alleen de kotterfok is dat nog te doen. Gereefd grootzeil blijkt een beetje te weinig. De wind valt mee en om wat snelheid te krijgen besluiten we het grootzeil verder uit te rollen. Even tegen de wind in sturen. De fok begint flink te klapperen. Ineens zie ik Henk naar voren lopen. Aan zijn gezicht te zien is hij niet blij en zelfs licht in paniek. De schoot van de kotterfok is vastgeslagen op een lier aan de mast. Oei! Dat ding zit duidelijk heel erg vast. Als Henk even weer in de kuip is roep ik hem toe de fok eerst in te rollen. Dat lukt gelukkig en dan wordt het iets makkelijker om de schoot los te maken. We zijn allebei behoorlijk geschrokken en besluiten te gaan motoren. De wind is tijdens deze manoeuvre van 20 naar 35 knopen opgelopen. De golven zijn pittig want we zitten aan lagerwal. De golven hebben het hele IJsselmeer om toe te nemen in omvang. Ik word er nu toch beetje zeeziek van. Hou me een tijd rustig, maar vraag uiteindelijk om de puts. Om over de reling te gaan hangen in deze kou en wind zie ik niet zitten. Even over de puts werkt prima en meteen daarna voel ik me veel beter. Vrij uniek voor mij! Blijkbaar helpen de gemberpillen die we nu proberen toch goed.

We tellen de mijlen af. Eindelijk Enkhuizen! Gelukkig weer een lege haven en zo kunnen we vlot afmeren op een kopsteiger. Tijd om bij te komen! Tijd om te evalueren en we leren een hoop van deze situaties. Vooral hoe we de zeilhandling beter moeten doen. En ook dat zelfs in paniek Henk precies doet wat hij moet doen en dat is absoluut geruststellend voor mij!

De weersverwachting voor de zaterdag is niet veel beter. Slechter nog, want het gaat regenen zegt men. We gaan een dagje genieten van Enkhuizen en eten bij de Dikke Mik. Een eetcafé welke warm is aanbevolen door een goede vriend. En hij heeft gelijk (deze keer dan). Het is goed eten daar.

's Nachts draait de wind naar een gunstige richting. Dat het nog steeds een aardige 6 bft is geeft nu niets. We kunnen heerlijk zeilend terug naar de Oranjesluizen en het Noordzeekanaal. De brug van Nauerna wordt supersnel gedraaid door onze eigen havenmeester.

En zo liggen we weer op onze uitvalsbasis. Zeer moe en zeer voldaan na een prachtige, enerverende winterzeiltocht!