Er is nog tijd voor een bezoek aan Dover. Met een ferm windje en fikse golven kruisen we er naar toe. The white cliffs varen we net onderlangs. Eigenlijk vind ik de white cliffs nogal gray! De golven zijn op dat moment meer indrukwekkend.

Tijd om weer richting NL te gaan. Je zou toch denken dat nu de wind uit de goede hoek moet komen of draait hij mee? De wind valt gewoon weg! Bij vertrek uit Dover een stralende zon. Warm ook. Ineens geen zeilkleding meer nodig. Ook geen zeilen. We laten Bertus het eerste stuk het werk doen, want anders komen we nooit aan de overkant. Maar wonderen zijn de wereld niet uit. Als we beginnen aan de oversteek van de TSS (Traffic Seperation Scheme) komt er wind (en bewolking) en zowaar uit de goede hoek. We zeilen geweldig over. Aan de overkant van het kanaal valt de wind weer weg. Zwarte wolken pakken zich samen. Toch maar die zeilkleding weer aan (al heb ik daar geen zin in). Net op tijd, want de sluizen gaan boven ons open. De Fransen waarschuwden in het frans op de marifoon al voor een fikse onweersbui, maar ja…dat frans hè. In no-time zien we geen hand meer voor ogen. Ik aan het roer. Henk achter de radar op zoek naar tonnen van de vaargeul waarin we ons bevinden. Perfect team! Tot mijn grote verbazing doemt er ineens een ferry voor mijn neus op. Hebben die tegenwoordig een radarschild ofzo? Onzichtbaar door de regen. Buiten én binnen. Anderhalf uur later ben ik doorweekt en klaart het eindelijk weer op. Volgende keer toch ook mijn laarzen maar aan onder die zeilbroek.

De fransen hebben sinds kort besloten dat hun territoriale wateren beschermd worden als iedereen verplicht is zich te melden bij binnenkomst (of eigenlijk net ervoor). Tijdens onze tocht naar Nieuwpoort op de heenweg horen we een marifoongesprek waarbij een zeiljacht is opgeroepen door de Fransozen. Dit zeiljacht lag in de sluis van Vlissingen bij ons langszij. Zij moeten nu een hele reeks vragen beantwoorden! Wie weet is de douane ook nog aan boord gegaan. Wij melden ons keurig vlak voor we de grens over gaan. Even door naar een werkkanaal op de marifoon en dan krijgen we als antwoord dat het prima is en prettige reis verder! Niks geen vragen! Op de terugweg heb ik iets van "ach dat melden…. Laat maar". Tot ik een kustwachtschip zie liggen. Toch maar even Semafoor Calais aanroepen. Krijgen weer een prettige reis toegewenst. Zeer vriendelijk! Geen vragen, maar het kustwachtschip verdwijnt binnen vijf minuten. Kan geen toeval zijn. Eenmaal weer in de Nederlandse territoriale wateren komen we mijn vrienden van de Zeearend (Nederlandse kustwachtboot) tegen! En deze keer is het prachtig weer dus uitermate leuk om met een RIBje over de Noordzee te crossen. Ze komen dan ook langszij. Na een paar juist beantwoordde vragen (we komen niet uit de Carieb en in Ramsgate hebben ze geen drugs denken ze) varen ze door naar het volgende zeiljachtje. Ze komen niet aan boord. Zouden ze dat tot de volgende ontmoeting bewaren? Van mij mogen ze komen.

We zijn weer in de thuishaven. Gelukkig kunnen we uitkijken naar een tocht naar Whitby in augustus. En tussendoor flink aan de slag om de lange lijst van klussen korter te maken. Foto's van deze tocht komen in het fotoalbum.