|
Eind december krijg ik een sms-je of ik mee wil met het overvaren van een ontmast zeilschip van La Rochelle naar Makkum in januari. Is natuurlijk gekkenwerk, maar ik ben ook gek. Ik wil graag! Lijkt me een uitstekende ervaring.
Het tijdstip van vertrek wordt een aantal keer gewijzigd, want ook grote schepen die andere bootjes vervoeren hebben last van de stormen die woeden in de eerste maand van 2007. Uiteindelijk gooien we maandag de 22ste aan het eind van de middag los. Weersverwachting is goed. Windkracht iets van 4 á 5 Bft. Moet kunnen. Bij de vissoep merk ik al dat ik me niet helemaal prettig voel en nog voor mijn wacht ingaat ben ik uitgeschakeld door het monster zeeziekte. De eerste vierentwintig uur lig ik op de bank te rillen en ben ver van de wereld om me heen. Af en toe even overeind om meteen weer over de puts te hangen. Ik merk niets van de storm die ondertussen is opgestoken. Stevige 9 Bft. Zodanig dat de schipper overgaat op stand 'overleven' en eind van de dinsdag lopen we Pornic in om wat bij te komen. Het zeeziektemonster is onmiddellijk verdwenen. Dat blijft een rare gewaarwording. Na nog twee dagetappes naar Lorient en Le Camaret komt er eindelijk rustiger weer en kunnen we doorvaren. Tegen die tijd ben ik wel ingeslingerd al blijft het een toer om door het schip heen te klimmen en in of uit zeilpak en aanverwante kleding te hijsen. Ik heb een grenzeloze bewondering voor een van de mannen die in staat is om hele maaltijden te koken. Ik waag me na een week één keer aan het fabriceren van een salade onderweg en dat kost me een berg energie! Oké had wel eerst de afwas gedaan. Ergens in de buurt van de Kanaaleilanden.....dolfijnen!!! Voor mij de allereerste ervaring in de vrije natuur met deze bruinvissen. In stilte geniet ik waanzinnig van de aanblik van deze mooie dieren. Ze komen die dag vier maal langs! Twee maal ga ik naar de punt om daar ontzettend te kicken op mijn knietjes waarbij de boeg geregeld zo laag komt dat ik de dolfijnen bijna kan aanraken. Magisch! Nog steeds wil ik ooit zwemmen met dolfijnen, maar dit komt er al héél dichtbij! Ik kan me niet voorstellen dat deze aanblik ooit "gewoon" gaat worden. Niet zoals met het wild wat ik tijdens mijn trips in Afrika heb gezien. Na de vijfde kudde olifanten wordt het toch iets 'gewoner'. Toch...aan de reactie van de mannen te oordelen.....het went kennelijk wel een beetje. Misschien....na tientallen jaren op het water........ Het blijft bij één dag met dolfijnen. De douane/mareschaussee laten zich vaker zien en/of horen. Die lui hebben niets beters te doen. Als ik iets leer op deze trip is het wel dat niets zeker is tot het einde. Voortdurend aanpassingen, veranderingen en inspelen op de nieuwste weerberichten. Never a dull moment! Tijd vliegt al doe je werkelijk geen bal. Het rustige IJsselmeer op de laatste dag is voor de Dame blijkbaar te rustig. Ze protesteert met motorpech. Halve boot overhoop om bij de motor en het euvel te komen. Andere halve boot overhoop voor de reserveonderdelen. Ik weet dat ik dit zo beslist níet wil aan boord van de Markiezin. Leermomenten genoeg! Ik blijf met één vraag zitten: Wat is er nou zo bijzonder aan een ontmast zeilschip op zee in januari? |
Het logboek 
