Gastcolumn van Lizelotte, met Frans eigenaar van een 900-plus Waarschip

Ik ben een (mee)zeiler, maar na maximaal vijf uur, wil ik toch wel weer vaste grond onder de voeten. Maar Ger zou het zoooh leuk vinden als we een keer meegaan. Dan verruil je graag een kampeervakantie in Italië met zwoele zomeravonden en heerlijk Italiaans eten tegen een oversteek naar Engeland.

In IJmuiden begint het al fout, ik krijg een zeeziektepleister opgeplakt (daar ben ik nog wel blij mee), maar meteen daarna blijkt dat ook een verbod op warme douche, koffie en alcohol in te houden. De oversteek valt alles mee, 's nachts kijken naar de sterren en de groene flitsjes van het oplichtend plankton in het water. In de kajuit achter het slingerzeiltje hoor je, half slapend, praten uit de kuip en over de marifoon, golven tegen de boot, het draaien van de lieren en veel gekraak, tikje bizar.

De Thames opvaren is super, veel te zien en te fotograferen. De dagen in Londen heb ik, als de landplanner (ik bemoei me niet met vaarroutes, zeilzettingen e.d.) degelijk voorbereid. Frans en ik doen een dagje Greenwich, toch redelijk nautisch met het maritiem musem en de nul-meridiaan. Gaan met Ger en Henk de Thames van boven bekijken vanaf de Tower Bridge. Jammer dat we ons schip niet kunnen zien. Een werkelijk schitterende dag in Kew Gardens met zijn prachtige kassen. En als we nog een dag wachten op een betere windvoorspelling, wandelen we langs de Thames tot aan de Big Ben en bekijken de HMS Belfast van binnen.

En iedere keer als je weer naar de boot gaat, kicken bij het hek van de haven: kijk vliegtuigtoeristen, ik tik de geheime code in, ik ben hier naar toe GEZEILD!

We zakken de Thames weer af en na een nachtje aan de mooring, weer een dag op zee naar de River Orwell, met Ipswich als onze eindbestemming. Dat een sluismeester er eigenlijk alleen zit om voor jou de sluis te bedienen is een erg Nederlands idee. Volstaan met een vriendelijk 'we would like to lock in' is voor een echte Engelsman dan ook wild onbeleefd. We vergeten nooit meer wat daar nog bij hoort: At your convenience!

Ipswich is na Londen klein, maar aardig. We fietsen naar Woodbridge en eten daar de world-famous-tell-your-friends-bread-and-butter-pudding. Dat het altijd nog heftiger kan, blijkt later in de Butt and Oyster te Pinn Mill: sticky toffee pudding met pecansaus en clotted cream, oftewel sticky nicky.

De laatste dagen liggen we zo'n beetje midden in de River Orwell aan de steiger. De rivier is al niet breed en door alle bootjes aan de moorings langs beide oevers wordt het nog smaller, maar er komen toch nog aardig grote jongens voorbij. Samen met het getij en een stevige wind is het zo niet altijd even comfortabel, ik word zelfs zeeziek als we binnen de fotoos aan het downloaden zijn. Dan maar de wal op voor een stevige wandeling over public, en soms per ongeluk toch private, foot- and bridlepaths.

Een gunstig gaatje voor de terugweg volgens de windvoorspelling, maar dat de golven zo staan, dat er spullen van de kaartentafel door de kajuit vliegen, stond er even niet bij. Voor mij en de stuurautomaat gaat het teveel tekeer om te kunnen sturen, het wordt dus een zware nacht voor de mannen. Weer thuis sta ik nog even met de achterbuurman te praten. Ik klamp me stevig vast aan de stok van de parasol, alles golft. Twee dagen later zijn we weer op het IJsselmeer om op ons eigen schip nog even af te kicken.

Volgend jaar Bella Italia of …?