Op 1 mei 2009 stappen we binnen bij de Kamer van Koophandel. We hebben de knoop doorgehakt en gaan een eenmanszaak starten. vanCarabas.nl (spreek uit als ‘van carabas punt nl') is nu officieel ingeschreven en geregistreerd! Deze prachtige eenmanszaak gaat een glorieuze toekomst tegemoet onder de bezielende leiding van Henk. Samen met natuurlijk de prettige ondersteuning van ondergetekende, Ger.

Nog geen 14 dagen later glijden we de roetsjbaan in. Er heeft tot nu toe weinig beweging gezeten in de huizenmarkt. "Je hebt maar één koper nodig" roep ik steeds. Niet vermoedend dat de 2^de kijker na 3 maanden ook de koper wordt! "Onder voorbehoud verkocht!" staat er nu bij ons huis. Heel optimistisch gaan we er helemaal vanuit dat het goed gaat komen. Nog wat bedenkdagen en een financieringsvoorbehoud uitzitten. Daarna vol gas vooruit! Oplevering is al op 7 augustus van dit jaar. We kijken aan tegen een flinke uitdaging. Huis leeghalen, veel verkopen, deeltje naar de Markiezin en deel naar een nog te huren kantoorruimte annex opslag annex logeerplek. Het wordt nu echt! En heel af en toe is dat best een beetje aangrijpend. Geen greintje spijt en het voelt geweldig, maar het is en blijft toch een spannende onderneming. Eigenlijk doen we hetzelfde als al die mensen die je ziet in het tv-programma ‘Ik vertrek'. Het enige verschil is dat we niet naar het buitenland vertrekken. Dat wil zeggen, we emigreren niet. En er zijn geen camera's bij. Het commentaar wat wij soms hebben op de deelnemers aan het programma zal nu vast ook voor ons gelden. Al denken we uiteraard dat wij het beter organiseren en voorbereiden. We snappen nu wel de rush die je krijgt op het laatste moment. Er moet nog zo veel geregeld!

Even diep ademhalen. Relax! We nemen ons geplande weekje vakantie en gaan eindelijk het water op. Losgooien op 16 mei 2009. Hé, dat is een paar jaar geleden geroepen als dé datum van vertrek. Met het uitvaartfeest de avond ervoor. Op de dag dat we 13 jaar getrouwd zijn. Dat grote feest slaan we nog even over, maar we vieren zeker een klein intiem feestje. Het roer gaat immers toch om! In die column van maart 2006 heb ik het over de reis naar het doel. De reis is het belangrijkste en dat gevoel heb ik nu zeker. De afgelopen paar jaar zijn we bezig met de reis. We maken keuzes, veranderen van richting, zwerven rond, hebben twijfels, zijn opgetogen, vallen in dalen en klimmen de bergen weer op. En daar gaat het uiteindelijk allemaal om. Want eenmaal aangekomen bij je doel is het eerste wat je doet een nieuw doel verzinnen. Ons ‘doel' ligt ver in de toekomst en we genieten nu van de reis die weer een nieuwe periode ingaat.

Laat ik even in herinnering roepen de afsluiting van de oudejaarsconference 2005 van Youp van het Hek:

Zeur niet, zeur niet, zeur niet, maar LEEF LEEF LEEF!

En dat doen we!