|
Nu figuurlijk en straks ook letterlijk! Over een jaartje of drie denk ik, hoop ik, leef ik naar toe…….
Het is tweede kerstdag tweeduizendvijf. Vele gesprekken zijn gevoerd, vele discussies gepasseerd, vele ideeën over tafel gegaan en ik stel de volgende vraag "Nemen we dan NU het besluit dat we de wereld over gaan zeilen?". We kijken elkaar aan en zeggen allebei JA! Daarmee is het besluit genomen en breekt een nieuwe tijd aan. Plannen maken, plannen uitwerken, geduld oefenen, hard werken, soms het even niet meer zien zitten om vervolgens weer met volle overtuiging door te stomen. De oudejaarsconference van Youp van het Hek is wonderlijk herkenbaar. Ik kan en wil hier de inhoud natuurlijk niet gaan neerzetten. Het gaat tenslotte om zo'n anderhalf uur! Rode draad een gedicht van Kavafis met de titel Ithaka. Ben er maar op gaan googelen, want ik had er nog nooit van gehoord. Wel is me duidelijk: 'het gaat niet om het doel, maar om de reis er naar toe! Maak die reis zo lang mogelijk!'. Het zet me aan het denken. Als je net een behoorlijk ingrijpende beslissing hebt genomen en daarmee aan een nieuw hoofdstuk begint, spreekt zo'n uitspraak aan! Het roept de filosoof in mij op (zo die er al zit, ergens diep verborgen). En wakkert het verlangen naar de reis aan. Wil het van de daken schreeuwen, maar wacht daar nog mee. Het is ook een goed gevoel er eerst in heel kleine kring van te genieten. De reis is al begonnen! Er wordt een globaal plan samengesteld. Aangemeld bij theoretische verplichtte cursussen. Ik geef me op voor een zeezeiltocht. Tja, als we gaan zeilen zal ik als totale leek toch een keer moeten uitproberen of het écht wat voor me is. Maar denk niet dat ik daar op ga zitten wachten! Dat geduld heb ik niet. Ik vertrouw erop dat ik het zeezeilen leuk vind en een beetje zeeziekte zal ik vast kunnen overwinnen. Het zoeken naar een voor bewoning geschikt zeiljacht is begonnen. Internet over surfen, bezoeken afleggen in alle uithoeken van Nederland. Kijken, kijken, beeld vormen over eigen eisen/wensen. Net zo lang tot dé boot ons weet te vinden! Intussen ook veel lezen over al die vertrekkers voor ons. Het internet biedt een keur aan websites met even zoveel verschillende verhalen. Brainstormen over eigen schrijfsels als mogelijke bronnen van inkomen. Tevens een manier om de achterblijvers en andere geïnteresseerden op de hoogte te houden of zoals in deze column ………….. op de hoogte brengen! Ithaka is een plek waar iedereen naar verlangt, maar het gaat over de tocht er naar toe, vol van avonturen en vol van ervaringen. De reis naar ons Ithaka is intussen begonnen. Ik ga middels columns, verhalen deze reis verslaan met de hoop dat er zo veel gezelschap onderweg is en er volop wordt meegenoten! Om met Youp te eindigen: Zeur niet, zeur niet, zeur niet, maar LEEF LEEF LEEF! |
Het logboek 
