We zijn intussen weer enige weken/maanden thuis. Grootse plannen om flink aan de Markiezin te klussen zijn door de hitte en de stortregen onder gesneeuwd. Bij wijze van spreken dan.

Ergens in de afgelopen weken, als het een enkel momentje in een weekend niet zo heet danwel nat is, hebben we de luiken behandeld met een fikse lading sikaflex. Wat een knoeitroep is dat trouwens! Het werkt wel. Voor zover we hebben kunnen controleren heeft het niet meer gelekt bij de luiken. Ja ja elders nog wel. Een klein beetje maar. Dat komt helemaal goed ergens tussen nu en sint juttemis.

Het zal vast duidelijk zijn, er gebeurt minder dan we van plan waren. Eenmaal weer in het dagelijkse ritme is het toch lastig in te passen om een heel schip onder handen te nemen. Misschien zijn onze plannen ook een ietsepietsie te ambitieus. Is niet geheel ondenkbaar.

Helemaal stil liggen we niet. We hebben zo hier en daar wat knopen doorgehakt. Zo gaan we niet winterzeilen helaas. Eind september gaat de Markiezin de wal op. Voor een maandje of zes. In IJmuiden. Je zou toch denken dat zo'n lange periode genoeg moet zijn om veel werk te verzetten…….

De eerste gesprekken met zeilmakers zijn gevoerd. De eerste overzichten van de elektriciteit zijn gemaakt. De eerste plannen voor het inschrijven voor een wedstrijd liggen op de plank. Het gaat helemaal goed komen!

We staan ingeschreven voor een cursus EHBO. Henk leert al stevig voor zijn zendamateurschap. Ik sta op de lijst voor zeemancipatie. Zeemancipatie? Was dat? Een initiatief van de toerzeilersvereniging. Allemaal vrouwen aan boord van schepen met schippersen. Allemaal vrouwen die zelf alle ins en outs van het varen willen beheersen. Een prima gelegenheid voor mij om weer eens wat te oefenen met al die dingen die ik nog niet aan boord kan. Motormanoeuvres bijvoorbeeld. Een weekend in Zeeland. Ik ben heel benieuwd en zal uiteraard achteraf verslag doen.