De weersvoorspelling is helemaal goed. Tijd om de trossen even los te gooien. Ons nieuwe leven zou immers bestaan uit wonen en werken aan boord van de Markiezin. Een en ander duurt wat langer nu het huis nog niet is verkocht, maar dat hoeft ons niet tegen te houden toch te gaan zeilen. We hebben mobiel internet geregeld. We kunnen onze eigen site prima onderweg verder vorm geven.

En ook de kluslijst aan boord een stukje verkleinen. Er zijn van die klussen die wel graag geklaard moeten zijn wanneer we aan boord definitief onze intrek nemen. Een aantal kan onderweg. En dus gaan we!

Prachtig weer, prettig windje, kalm zeilend naar de Blocq van Kuffelen. Anker uit en lekker dobberen. Wat zijn we moe! We blijven 2 volle dagen liggen. Beetje klussen. Beetje werken. Beetje zwemmen. Beetje lezen. Beetje zonnen. Langzaam gaan de bootaccu's leeg en laden we eigen accu weer wat op. Tijd om verder te varen. Wind pal tegen. Op naar de Houtribsluizen. Aan de andere kant gaan de zeilen omhoog. Eindelijk weer zeilen! Tot de wind op is. De centrale meldpost IJsselmeergebied blijft hardnekkig melden dat de wind NO is en 3 tot 4 beaufort. 3 tot 4 knopen lijkt er meer op. En uit NNW. Na dik een uur zijn we nauwelijks anderhalve mijl opgeschoten en de IJsselmeervliegjes enteren de Markiezin. Dit is níet leuk. Laat Bertus het werk maar weer doen. Het wordt grotendeels een motortocht naar Stavoren. Vlakbij de haven gaat de wind weer aan. We blazen de box in.

Het weer gaat wat veranderen. Er komen deze dag flinke buien over Nederland. In Stavoren pas tegen 4 uur 's middags. We gaan er eens goed voor zitten bij het strandpaviljoen. Kom maar op met die storm, de regen en het onweer. Wat een deceptie. Storm is hooguit een vrij krachtige wind. De regen beperkt zich tot een druppel of 10. Het onweer bestaat uit enkele vage flitsen en een knalletje ver weg. Daar zijn we niet voor gekomen. Wel worden we getrakteerd op ander entertainment. Er ligt een platbodem voor anker. Bij onze komst hebben we het idee dat de boot vastgelopen is aan de grond. Mogelijk met opzet. Er is niemand aan boord. Een bijbootje deint pittig op de golfjes en bonst nogal tegen de romp. Niet ons idee van een bijbootje afmeren. Het geheel intrigeert. Waarom kiest iemand er voor om zijn boot zo achter te laten? We horen van de serveerster dat de dag ervoor de boot is losgeslagen van het anker en anderhalve kilometer verderop kon worden opgehaald. Ligt ze daarom nu op een zandbank? De wind trekt aan en de boot begint te schuiven. Hopje naar voren. Nog een hopje en nog één. En dan drijft ze weer. Over de richel geduwd door de wind. Nu wil ze weer lekker met de boeg in de wind gaan dobberen, maar er ligt een strandje in de weg. Zo komt ze dwars op de golven en bonkt voortdurend tegen het zand. Af en toe gaat ze behoorlijk schuin door een windvlaag.

Eindelijk komt er iemand. Hij gaat met een ander bijbootje aan boord en start de motor. We zien hem bellen. We zien hem het anker ophalen en een poging doen om weg te varen. Maar er ligt een zandbank tussen! Daar komt de boot niet op eigen kracht overheen. Er komt meer hulp. Mannen gaan te water om wat aan lijnen te trekken en pogingen te doen om....ja om wat? We gaan het van dichterbij bekijken. De boot ligt nu bijna op de keien van het piertje wat er ligt. Nog steeds dwars op de golven. Er nadert een oranje rib. Deze wordt weggestuurd. We snappen er niets van. Waarom nemen ze de hulp van de KNRM niet aan? Ze komen er echt zelf niet af. Even vragen aan een toeschouwer die ze kent. Het is de KNRM niet! Het zijn de commerciële en die vragen fors geld. De KNRM is onderweg en arriveert even later. 2 mannen brengen een sleeplijn over. Langzaam komt de boeg de goede richting uit. En dan ligt ze weer vast op het zandbankje. De lijn knalt los. Opnieuw te water. Ophalen van de lijn en goed vastzetten. Het kost moeite, maar dan heb je ook wat. De platbodem komt los, wordt nog een stukje verder gesleept en kan dan verder op eigen kracht.

Het spektakel is voorbij. We wandelen nog even naar de sluis bij het Johan Frisokanaal. En daar ligt de platbodem met nummer 13 op het hek afgemeerd. Ze nemen afscheid van de KNRM en gaan de sluis door op weg naar een volgende bestemming en een volgend avontuur. We hebben ons vermaakt met ramptoerist spelen en gaan aan boord. De hitte is overgegaan in een aangenaam temperatuurtje. We gaan zien wat de rest van onze tijd aan boord brengt.